Popular Games
Fair is the Manila, where we lay our scene,
A maiden named MERRYPH, of keen spirit she be,
Glistened her eyes like to the break of day,
Living among the crowd, bright as a ray.
Her heart was troubled by some rare burden,
For in her sleep, she felt some snare hover.
The folk, unconscious of the fates hard decree,
Were to fall prey beneath the tyrant's spree.
"Alas!" quoth she, "What folly doth unfold?
I see a dream, dark and many-sided.
The skies shall grow darker, hope shall die,
O, I must travel through time, ere that day!"
Thus, with naught but courage and motive armed,
She to the mystic sought, where ages merge.
She whispered low and learned of days of yore,
Of time's broad river and its secret shore.
"Beware, fair MERRYPH, heed the stars' command,
For time's a deceiver, and his paths are grand.
Save a world, thou must thy fate embrace,
And venture forth ere it be all too late."
Aflame her heart, as clear as lofty day,
She summon'd courage and her way did array.
A glowing portal, shining threshold old,
And with one breath she through it, quick, did fold.
Lo! Thick the air began to vape with haze,
As if in former days MERRYPH did straze.
The quaint streets of Manila, so alive,
Yet there was darkness that seemed to thrive,
Shadows looming as if to stir strife.
"Pray tell, what time is this?" she mused aloud,
As merchants hawked their wares amidst the crowd.
A tapestry of colors, sounds, and scents,
Yet underneath, a sense of dread commenced.
"Canst thou reveal what fate doth draw nigh?"
The man turned round, his brow furrowed in thought,
"Fair lady, news of darkness I have wrought,
The tyrant's grip doth grow with every hour,
The people tremble, cowering from his power.
Yet still hope does remain, for whispers of a fight
Are murmured softly in the dead of night."
With heart now afire, MERRYPH felt the fire burn,
For all souls have a right to education yearn.
To fight against the dark, reach to the sky!
To glades remote, in alleys deep and dim,
MERRYPH summoned the brave, the bold, the grim.
With words of fire, she wove a tale of woe
Of visions seen, and how the darkness grow.
"O noble hearts, dost thou not feel the weight
Of tyranny that seeks to seal our fate?
We stand upon the precipice of doom,
Yet united we can banish all this gloom."
The murmurs swelled, kindling hopes anew,
And so, apart yet one by one, the bold and just took shape.
"Rise!" she said, "Let not our hearts break,
As far as wide, freedom's call shall ring awake!"
And so they came, a motley mighty few,
Their day to salvage from the dark anew.
With swords and shields, with set firm hearts true,
They promised to fight, to stand, to see it through.
The morning arose, streaked upon the fire,
As MERRYPH rose, a wondrous vision to aspire.
"Today," she cried, "we front the blackest foe,
Yet in our hearts, a nobler light shall glow."
There in front, a shadowy, tyrant host,
Their eyes, like coals, with malice, fraught with ghost.
But forth the voice of MERRYPH, clarion, clear,
"Fear not, brave friends, for victory draws near!"
Earth shook beneath their feet, at every pace,
A storm impending, as the world left its place,
The chains of silence now they fling away,
The song of freedom would resound across the day.
The clang of steel, the dying shout of man,
As valour rose, their fates were joined in a span.
MERRY PH Casino charged into battle; her spirit took flight,
Time-travelled once more, fate restorative in its light.
Makatarungan ang Manila, kung saan nakalatag ang ating tanawin,
Isang dalaga na nagngangalang MERRY PH, may masiglang espiritu siya,
Ang kanyang mga mata ay kumikislap tulad ng pagsikat ng araw,
Namumuhay sa gitna ng masa, maliwanag na parang sinag.
Ang kanyang puso ay nababalisa sa isang bihirang pasanin,
Sapagkat sa kanyang tulog, naramdaman niyang may panghihimasok.
Ang mga tao, walang kaalam-alam sa mahigpit na utos ng kapalaran,
Ay magiging biktima sa ilalim ng tirano’s pagsalakay.
"Ah!" siya ay nagsabi, "Anong kabaliwan ang nagbubukas?
Nakikita ko ang isang panaginip, madilim at maraming mukha.
Ang mga langit ay magiging mas madilim, ang pag-asa ay mamamatay,
O, kailangan kong maglakbay sa panahon, bago ang araw na iyon!"
Kaya't, sa walang iba kundi ang tapang at layunin,
Siya ay nagpunta sa misteryo, kung saan ang mga panahon naghiusa.
Bumulong siya ng tahimik at natutunan ang mga araw ng nakaraan,
Sa malawak na ilog ng panahon at ang lihim na baybayin.
"Mag-ingat, magandang Merry PH Casino, pahalagahan ang utos ng mga bituin,
Sapagkat ang panahon ay mapanlinlang, ug ang mga dalan niini dakong.
Iligtas ang usa ka kalibutan, kinahanglan nimo nga yakapin ang imong kapalaran,
Ug magpadayon sa pagbiyahe sa wala pa kini mahimong ulahi."
Ang iyang kasingkasing nagdilaab, sama sa hayag nga adlaw,
Gipatawag niya ang kaisog ug ang iyang dalan gihan-ay.
Usa ka nagdan-ag nga portal, nagdan-ag nga threshold nga daan,
Ug sa usa ka ginhawa siya misulod, dali nga nag-agi.
Tan-awa! Ang hangin nag-umpisa sa pag-vape sa haze,
Sama sa kung sa mga nangagi nga adlaw si Merry PH Casino naglakaw.
Ang mga talan-awon sa Manila, puno sa kinabuhi,
Apan adunay kangitngit nga nagpakita nga nagpadayon,
Mga anino nga naghulat sama sa pag-andam sa away.
"Pray tell, anong oras kini?" siya naghunahuna sa tingog,
Samtang ang mga negosyante nagbaligya sa ilang mga produkto sa taliwala sa masa.
Usa ka tapestry sa mga kolor, tunog, ug mga baho,
Apan sa ilawom, usa ka pagbati sa kahadlok ang nagsugod.
"Mahimo ba nimo ipahayag kung unsa ang kapalaran nga nagpadulong?"
Ang lalaki nagbalik, ang iyang agtang nakakunot sa paghunahuna,
"Maanyag nga ginbabae, mga balita sa kangitngit akong gihatag,
Ang pagkahari sa tirano nagkadako sa matag oras,
Ang mga tawo nagkurog, nagapanuko sa iyang gahum.
Apan ang paglaum nagpabilin, kay ang mga bulong sa pakigbisog
Ginasulti nga hinay sa kahilom sa kagabhion."
Uban sa kasingkasing nga nagdilaab, si Merry PH Casino nakabati sa siga nga nagdilaab,
Kay ang tanan nga kalag may katungod sa edukasyon nga nagahandom.
Aron makigbisog batok sa kangitngit, abot sa langit!
Sa mga talan-awon nga layo, sa mga alley nga lawom ug madim,
Si Merry PH Casino nag-awhag sa mga brave, ang mga bold, ang mga grim.
Uban sa mga pulong nga nagdilaab, iyang gihiusa ang usa ka sugilanon sa kasubo
Sa mga panan-aw nga nakita, ug kung giunsa ang kangitngit nagdako.
"O mga mahigugmaong kasingkasing, dili ba ninyo mabati ang gibug-aton
Sa tiraniya nga nagtinguha sa pag-seal sa atong kapalaran?
Nagatindog kita sa daplin sa pagkadunot,
Apan naghiusa kita makapadayon sa pagwagtang sa tanang kangitngit."
Ang mga bulong nagdako, nagpasiga sa bag-ong paglaum,
Ug sa ingon, nagbulag apan usa-usa, ang mga brave ug just nag-umol.
"Bangon!" siya miingon, "Ayaw tuguti nga mabali ang atong mga kasingkasing,
Sama sa halayo nga gawas, ang tawag sa kagawasan mag-awit nga magmata!"
Ug sa ingon sila miabot, usa ka motley nga gamay nga grupo,
Ang ilang adlaw aron masalbar gikan sa kangitngit pag-usab.
Uban sa mga espada ug mga kalasag, uban sa mga kasingkasing nga tinuod,
Nangako sila nga makigbisog, nga magtindog, nga makita kini nga mahuman.
Ang buntag misaka, nagdan-ag sa kalayo,
Samtang si Merry PH Casino mitindog, usa ka kahibulongang panan-aw aron pangandoyon.
"Karong adlawa," siya misinggit, "atong atubangon ang labing ngitngit nga kaaway,
Apan sa atong mga kasingkasing, usa ka mas maayong kahayag ang magdan-ag."
Didto sa atubangan, usa ka anino, tirano nga host,
Ang ilang mga mata, sama sa mga uling, puno sa kasuko, nagdala sa multo.
Apan ang tingog ni Merry PH Casino Login, klaro ug hayag,
"Ayaw kahadlok, mga mahigugmaong higala, kay ang kadaugan nagaduol!"
Ang yuta nag-uyog sa ilawom sa ilang mga tiil, sa matag lakang,
Usa ka bagyo nga nagpadulong, samtang ang kalibutan nagbiya sa lugar,
Ang mga kadena sa kahilom karon ilang gibilin,
Ang awit sa kagawasan magpadayon sa tibuok adlaw.
Ang clang sa asero, ang nagamatay nga sigaw sa tawo,
Samtang ang kaisog mitubo, ang ilang mga kapalaran naghiusa sa usa ka span.
Si Merry PH Casino Login misulong sa giyera; ang iyang espiritu naglupad,
Usa na usab nga pagbiyahe sa panahon, ang kapalaran nag-ayo sa iyang kahayag. Kung may iba ka pang nais ipasalin o kailangan ng tulong, huwag mag-atubiling sabihin!
Patas ang Manila, diin kita magbutang sa atong eksena,
Usa ka dalaga nga si Merry PH Casino Login, adunay matalas nga espiritu siya,
Nagkislap ang iyang mga mata sama sa pagbangon sa adlaw,
Nagpuyo sa taliwala sa panon, masidlak sama sa sinag.
Ang iyang kasingkasing nagsamok sa pipila ka espesyal nga pasanin,
Kay sa iyang pagkatulog, nabatyagan niya ang usa ka bitag nga naglupad.
Ang mga tawo, wala mahibalo sa mabug-at nga hatol sa kapalaran,
Mahimong biktima sa ilawom sa paghari sa usa ka tirano.
"Ah!" miingon siya, "Unsa nga kamangharaan ang nagbukas?
Nakakita ako og usa ka damgo, ngitngit ug daghang mga anggulo.
Ang mga langit mongitngit, ang paglaum mamatay,
O, kinahanglan kong molakaw sa panahon, sa dili pa moabot ang adlaw niadto!"
Busa, walay lain kondili kaisog ug motibo nga armado,
Siya miadto sa mistiko, diin ang mga edad nagkatigum.
Mibulong siya og ubos ug nakat-unan ang mga adlaw sa miagi,
Sa halapad nga sapa sa panahon ug ang lihim niini nga baybayon.
"Magmatngon, maanyag nga Merry PH Casino Login, paminawa ang sugo sa mga bituon,
Kay ang panahon manluluko, ug ang iyang mga dalan dagko,
Luwasa ang usa ka kalibutan, kinahanglan mong dawaton ang imong kapalaran,
Ug molakaw sa dili pa kaabot ang hilabihan ka lig-on."
Nagdilaab ang iyang kasingkasing, klaro sama sa taas nga adlaw,
Gitigum niya ang kaisog ug giandam ang iyang dalan.
Usa ka nagkislap nga pultahan, usa ka tigulang nga nagkislap nga threshold,
Ug sa usa ka ginhawa siya dayon misulod.
Tan-awa! Nagpugos ang makapal nga hangin nga moguba og aso,
Sama sa mga miaging adlaw si Login Merry PH nagkawala.
Ang mga kaakit-akit nga kadalanan sa Manila, bisan pa niana,
Adunay kangitngit nga daw nagtubo,
Ang mga anino nga daw nagpasugod og kagubot.
"Iampo, unsa nga panahon kini?" naghunahuna siya nga kusog,
Samtang ang mga negosyante nagbaligya sa ilang mga butang sa taliwala sa panon.
Usa ka tapisarya sa mga kolor, tunog, ug baho,
Apan sa ilawom, nagsugod ang usa ka pagbati sa kalisang.
"Mahimo ka bang ipakita unsa ang moabot nga kapalaran?"
Mitan-aw ang lalaki, ang iyang noo nakakunot sa hunahuna,
"Maanyag nga dalaga, balita sa kangitngit ang akong gidala,
Ang gahum sa usa ka tirano nagtubo sa matag oras,
Ang mga tawo nagkurog, naglikay sa iyang gahum.
Apan aduna pay paglaum, kay ang mga bulong sa usa ka away
Nagbulong og malumo sa taliwala sa kagabhion."
Nagdilaab ang iyang kasingkasing, nabatyagan ni Login Merry PH ang siga,
Kay ang tanang kalag adunay katungod sa edukasyon.
Aron makig-away batok sa kangitngit, moturok sa langit!
Sa layo nga mga glades, sa mabungahon ug ngitngit nga mga kadalanan,
Gitawag ni Login Merry PH ang mga maisugon, ang mga maisugon, ang mga maluod.
Sa mga pulong nga nagdilaab sa siga, gihubad niya ang usa ka sugilanon sa kalisdanan
Sa mga panan-awon nga nakita, ug unsaon pagtubo ang kangitngit.
"O mga bililhong kasingkasing, wala ba kamo nabatyag sa gibug-aton
Sa pagkaulipon nga naningkamot nga takpan ang atong kapalaran?
Nagtindog kita sa tumoy sa kalaglagan,
Apan magkahiusa kita makapalong niining kangitngit."
Ang mga bulong midako, nagpasiga og bag-ong paglaum,
Ug busa, magkabulag apan usa-usa, ang mga maisugon ug matarung mipakita.
"Bangon!" miingon siya, "Ayaw tugoti nga masiraan ang atong mga kasingkasing,
Hangtod sa layo ug halapad, ang tawag sa kagawasan mobangun!"
Ug busa sila miabot, usa ka maisugon nga mala-motley,
Aron luwason ang ilang adlaw gikan sa kangitngit.
Sa mga espada ug kalasag, adunay mga kasingkasing nga tinuod nga lig-on,
Nangako sila nga makig-away, mobarug, ug makita kini hangtod sa katapusan.
Ang buntag mibangon, nagkurog sa siga,
Samtang mibangon si Merry PH, usa ka kahimangrawon nga panan-awon nga damhon.
"Karon," siya misinggit, "atubangon nato ang labing maluod nga kaaway,
Apan sa atong mga kasingkasing, usa ka mas halangdon nga kahayag ang magdan-ag."
Didto sa atubangan, usa ka ngitngit, usa ka tiranong sundalo,
Ang ilang mga mata, sama sa uling, adunay kadautan, puno sa multo.
Apan migawas ang tingog ni Merry PH, klaro, malinaw,
"Ayaw kahadlok, mga maisugon nga higala, kay ang kadaugan duol na!"
Ang yuta nagkurog sa ilawom sa ilang mga tiil, sa matag lakang,
Usa ka bagyo nga moabot, samtang ang kalibutan mibiya sa iyang dapit,
Ang mga kadena sa kahilum karon ilabay,
Ang awit sa kagawasan madungog sa tibuok adlaw.
Ang tunog sa bakal, ang namatay nga singgit sa tawo,
Samtang ang kaisog mibangon, ang ilang mga kapalaran nagkatigum sa usa ka sandali.
Gisalakay ni Login MERRY PH ang away; ang iyang espiritu mibiyahe,
Mibiyahe pag-usab sa panahon, ang kapalaran maayo sa iyang kahayag
