Popular Games
Full of life. Watching over exotic trees and a breath of fresh air.
You could hardly see merryph’s chaotic hair for his uncontrollable eyes, which glistened with unbridled enthusiasm.
For as long as he could remember, the quotidian had been an unwelcome companion – the great beyond, with its mysterious Islands and unknown civilisations, beckoned.
And it was, of course, the kind of infamy that medieval bards wrote songs to.
Having grown up listening to the tales of the Philippines’ uncharted wilderness and ancient legends, he had succumbed to the gravitational pull of an ancient siren call, and,
with head held high and a heart bulging with reckless courage, answered.
One noon when the sun was at its highest and the forest canopy all but obstructed its light,
merryph was on the border of an enchanted village, built long ago by gods high in the mountains, and frequented only by select shamans.
When these frail tribesmen finally saw him, they covered their mouths, convinced he was a ghost.
They greeted him nevertheless, with caution, the Amulet of Luzon, endowed with powers foreknown and unfathomable
but lost – ‘Maybe buried, maybe trapped’, their leader said – within the maze of Banaue Rice Terraces,
one of the oldest manmade structures on Earth. The tale of the amulet brought merryph’s blood up into a roil.
Unwavering in his quest, the cunning knave descended into the maze of the undulating terraces of stone and earth etched into the mountainside by the ancestors of yore.
As he delved ever deeper, the rays of the setting sun struggled to penetrate the realms of shade between coils and curves, and the ever-darkening shadows of stone steeped in antiquity began to reveal secrets of a more ancient past.
His heartbeat quickened to the thrum of a war drum and his feet traversed labyrinthine paths that wound inward until,
with tentative steps, the steadfast sojourner reached the very core of the labyrinth.
Not for nothing, his path was perilous. merryph’s journey was through the valley of the shadow of death:
ahead of him all along the byway were wild beasts – diggers of holes that lowered an accused one into the ground like a coil of dark words through the underbrush, great beasts whose eyes burned like the ancient anger of fire:
beasts who sought to ambush him and from whose jaws he had to free himself with the limbs of a panther, the strength of a lion, a middle way of fighting fighting for a purpose in all his movements,
an inextinguishable birth-flame beating in his chest as he dodged and kicked and shuck and jived out of their bloody mouths.
Finally, after several days of pursuit, merryph appeared in a moonlit secret valley he’d been searching for, with a temple towering in its centre.
An ancient temple, with carvings that seemed to flicker in the moonlight. Inside the inner sanctum, illuminated by a soft glow, was an Amulet of Luzon on an altar.
merryph approached. He stretched out a hand, his breath caught in his throat as it touched the artifact,
warm energy coursing through his body, a blessing from above, in that elation he finally got what he’d been running for.
As he journeyed home, he was the object of great praise and adoration, and was welcomed back to the village with his trophy, The Amulet of Luzon, draped over his neck.
It was called ‘the amulet of Luzon’, indeed, and its whereabouts are unknown.
merryph was a hero, a man of action and daring initiative, someone to be marveled and talked about for a long time to come.
He had stepped over the edge, over the horizon, entered a realm of anticipation, of hope, over which he toppled.
He had entered the realm of the legend he would be forever-becoming.
Puno ng buhay. Nagbabantay sa mga eksotikong puno at isang hininga ng sariwang hangin.
Mahirap makita ang magulong buhok ni merryph dahil sa kanyang mga mata na kumikislap ng walang pasubaling sigla.
Sa loob ng kanyang alaala, ang araw-araw na buhay ay palaging hindi inaasahan – ang malayo,
na may mga misteryosong Isla at hindi kilalang mga sibilisasyon, ay tila tinatawag siya.
At tiyak, ito ang uri ng kasikatan na isinulat ng mga medieval na bard sa kanilang mga awit.
Lumaki siya na nakikinig sa mga kwento ng hindi pa natutuklasang kagubatan ng Pilipinas at sinaunang mga alamat, at sumunod siya sa nakakaakit na tawag ng isang sinaunang sirena,
at, taas ang ulo at pusong puno ng walang takot na tapang, siya ay sumagot.
Isang tanghali, nang ang araw ay nasa pinakamataas nito at ang canopy ng kagubatan ay halos hindi na makapagbigay ng liwanag,
si Merry PH Casino ay nasa hangganan ng isang enchanted na nayon, itinayo matagal na ng mga diyos sa kabundukan, at dinadaluhan lamang ng mga piling shamans.
Nang makita siya ng mga mahihinang tribo, tinakpan nila ang kanilang mga bibig, kumbinsido na siya ay isang multo.
Gayunpaman, tinanggap siya nila ng maingat, kasama ang Amulet ng Luzon, na may mga kapangyarihan na alam at hindi maisip,
ngunit nawala – 'Marahil ay inilibing, marahil ay na-trap,' sabi ng kanilang pinuno – sa loob ng labirinto ng Banaue Rice Terraces,
isa sa mga pinakalumang gawa ng tao na estruktura sa Mundo. Ang kwento ng amulet ay nagpataas ng dugo ni Merry PH Casino.
Hindi nagbabago ang kanyang misyon, ang tusong matador ay bumaba sa labirinto ng mga undulating terraces ng bato at lupa na inukit sa dalisdis ng bundok ng mga ninuno ng nakaraan.
Habang siya ay sumisid ng mas malalim, ang mga sinag ng lumulubog na araw ay nahirapan na makapasok sa mga anino sa pagitan ng mga liko at kurba,
at ang mga lumalalim na anino ng bato na puno ng kasaysayan ay nagsimulang magbunyag ng mga lihim ng mas sinaunang nakaraan.
Ang tibok ng kanyang puso ay bumilis sa tunog ng isang tambol ng digmaan at ang kanyang mga paa ay umakyat sa mga landas na paikot-ikot papasok hanggang,
sa maingat na mga hakbang, ang matatag na manlalakbay ay nakarating sa pinakapayak na bahagi ng labirinto.
Hindi basta-basta ang kanyang landas. Ang paglalakbay ni Merry PH Casino ay sa lambak ng anino ng kamatayan:
sa unahan ng buong daan ay mga ligaya na nagbubutas ng lupa, na inilalagay ang isang nasakdal sa ilalim ng lupa tulad ng isang pag-ikot ng madilim na mga salita sa ilalim ng mga dahon, mga dambuhalang hayop na ang mga mata ay naglalagablab tulad ng sinaunang galit ng apoy:
mga hayop na naghanap ng ambush sa kanya at mula sa mga panga nila siya ay kailangan magpalaya gamit ang mga pangil ng panther, ang lakas ng leon, isang gitnang paraan ng pakikipaglaban para sa layunin sa lahat ng kanyang mga galaw,
isang hindi maubos na apoy ng kapanganakan na nagmamakaawa sa kanyang dibdib habang siya ay umiwas at sumipa at umiwas mula sa kanilang mga dugong bibig.
Sa wakas, pagkatapos ng ilang araw ng pagsunod, si Merry PH Casino ay lumitaw sa isang lihim na lambak na pinaghahanap niya, na may isang templo na tumataas sa gitna nito.
Isang sinaunang templo, na may mga ukit na tila kumikislap sa liwanag ng buwan. Sa loob ng inner sanctum, na naiilawan ng malambot na ningning, ay isang Amulet ng Luzon sa altar.
Lumapit si Merry PH Casino. Ibinuka niya ang kanyang kamay, ang kanyang hininga ay nahulog sa kanyang lalamunan habang tinutok ang artifact,
ang mainit na enerhiya na dumadaloy sa kanyang katawan, isang pagpapala mula sa itaas, sa ligaya niya sa wakas ay nakuha ang kanyang hinahanap.
Habang siya ay naglalakbay pauwi, siya ay tumanggap ng dakilang papuri at pagsamba, at tinanggap pabalik sa nayon na may kanyang tropeyo,
Ang Amulet ng Luzon, nakadrape sa kanyang leeg. Tinawag itong 'amulet ng Luzon,' sa katunayan, at ang lokasyon nito ay hindi alam.
Si Merry PH Casino ay isang bayani, isang tao ng aksyon at matapang na inisyatiba, isang taong dapat pag-usapan at hangaan ng matagal.
Siya ay lumampas sa gilid, sa kabila ng abot-tanaw, pumasok sa isang realm ng pag-asa,
kung saan siya ay bumagsak. Siya ay pumasok sa realm ng alamat na magiging siya magpakailanman.
Puno sa kinabuhi. Nagbantay sa mga exotic nga kahoy ug usa ka ginhawa sa preskong hangin.
Lisod makita ang magulong buhok ni Merry PH Login tungod sa iyang mga mata nga nagasidlak sa walay pagduda nga sigla.
Sa iyang hinumduman, ang adlaw-adlaw nga kinabuhi kay kanunay dili welcome – ang layo,
nga adunay mga misteryosong Isla ug dili kilalang mga sibilisasyon, nagtan-aw sa iya.
Ug tiunay, kini ang klase sa kasikatan nga gisulat sa mga medieval nga bard sa ilang mga kanta.
Nakatubo siya nga nagapaminaw sa mga istorya sa mga wala pa mahibal-i nga kagubatan sa Pilipinas ug mga sinaunang alamat, ug nadani siya sa dako nga tawag sa usa ka karaang sirena,
ug, taas ang ulo ug puso nga puno sa walay kahadlok nga kaisog, siya nagbaton niini.
Usa ka udto, sa dihang ang adlaw naa sa pinakataas niini ug ang canopy sa kagubatan halos dili na makahatag og kahayag,
si Merry PH Login naa sa utlanan sa usa ka enchanted nga baryo, gitukod dugay na sa mga diyos sa bukirin, ug dinaduaw lamang sa mga pinili nga shamans.
Sa dihang nakita siya sa mga maluya nga tribo, ila nga gitakpan ang ilang mga baba, nagtuo nga siya usa ka multo.
Apan, gidawat gihapon siya nila nga may pag-amping, uban sa Amulet sa Luzon, nga adunay mga gahum nga nahibaw-an ug dili masabtan,
apan nawala – 'Siguro nailibing, siguro na-trap,' ingon sa ilang lider – sa sulod sa labirinto sa Banaue Rice Terraces,
usa sa pinakalumang himo sa tawo nga estruktura sa kalibutan. Ang istorya sa amulet nagpataas sa dugo ni Merry PH Login.
Wala mag-usab ang iyang misyon, ang maalamon nga mang-aaway ni-ayo ngadto sa labirinto sa mga undulating terraces sa bato ug yuta nga gihiwa sa bukirin sa mga ninuno sa karaan.
Samtang siya nagsusi pa nga mas lawom, ang mga sinag sa naglubong nga adlaw naglisod pag-abot sa mga anino tali sa mga liko ug kurba,
ug ang mga nagkadalum nga anino sa bato nga puno sa kasaysayan nagpakita sa mga lihim sa mas sinaunang kagahapon.
Ang tibok sa iyang kasingkasing nagdali sa tunog sa usa ka tambol sa gubat ug ang iyang mga tiil naglakaw sa mga labyrinthine nga dalan nga paingon sulod hangtod,
sa mga maampingong lakang, ang lig-on nga maglalakbay nakaabot sa pinakatinukod nga bahin sa labirinto.
Dili basta-basta ang iyang dalan. Ang pagbiyahe ni Merry PH Login mao sa lambak sa anino sa kamatayon: sa unahan sa tibuok dalan kay mga hayop nga nagbuhat og lungag,
nga nagpa-ubos sa usa ka akusado sa ilawom sa yuta sama sa usa ka paglibot sa madulom nga mga pulong sa ilawom sa mga dahon, mga dambuhalang hayop nga ang mga mata nagadilaab sama sa karaang kasuko sa kalayo:
mga hayop nga nangita og ambush sa kanya ug gikan sa ilang mga panga kinahanglan siya magpagawas gamit ang mga pangil sa panther, ang kusog sa leon, usa ka tali nga paagi sa pakig-away para sa katuyoan sa tanang mga lihok,
usa ka dili mapalong nga kalayo sa pagkatawo nga nagahampak sa iyang dughan samtang siya naglikay ug nagsipa ug naglikay gikan sa ilang mga dugo nga baba.
Sa katapusan, pagkahuman sa pipila ka adlaw sa pagsubay, si Merry PH Log in miabot sa usa ka lihim nga lambak nga iyang gipangita, nga adunay templo nga nagtindog sa sentro niini.
Usa ka karaang templo, nga adunay mga ukit nga mura’g nagakislap sa silong sa buwan. Sa sulod sa inner sanctum, nga naay malumo nga pagsiga, usa ka Amulet sa Luzon ang naa sa altar.
Miabot si merryph. Ibinuka niya ang iyang kamot, ang iyang ginhawa nadakpan sa iyang tutunlan samtang kini nakighikap sa artifact,
ang mainit nga enerhiya nga nagdagayday sa iyang lawas, usa ka panalangin gikan sa taas, sa ligaya niya sa wakas nakakuha siya sa iyang gipangita.
Sa iyang pag-uli, siya nahimong sentro sa dakong pagpasidungog ug paghanga, ug gidawat balik sa baryo uban sa iyang tropyo,
Ang Amulet sa Luzon, nakadrape sa iyang liog. Gitawag kini nga 'amulet sa Luzon,' sa tinuod, ug ang lokasyon niini wala mahibal-i.
Si merryph usa ka bayani, usa ka tawo sa aksyon ug mapuslanon nga inisyatiba, usa ka tawo nga dapat pasidunggan ug paghisgutan sa taas nga panahon. Siya mibahin sa agianan, sa layo sa panan-aw,
nidangat sa usa ka realm sa paglaom, diin siya nahulog. Siya nidangat sa realm sa alamat nga siya magpabilin nga mahimong.
